vaccinatieprogramma gele koorts

mijn laatste dagen in macas dus!
en tzijn mooie afsluiters.
in de voormiddag gaan we op bezoek naar de communidades. in de namiddag steek ik nog een hand bij in de consultaties.
het gaat om een vaccinatieprogramma voor gele koorts, op nationaal niveau. het doel is om er zoveel mogelijk te stekken!

maandag gingen we naar het verste, de andere liggen op dezelfde weg.
het was nog eens 20 min op de grote baan (dus op 40 min van macas ong.), dan een zijwegje, niet geasfalteerd, putten en stenen ontwijken, (30 min), dan, vanaf de communidad waar we dinsdag naar toe geweest zijn, nog 35 min wandelen op een onverhard wegje, dat door het intensieve gebruik (paarden die hout vervoeren) en de heftige regenbuien, eerder een modderbad is.
dat stond me dus 100 procent aan, zo´n tochtje :). (het is toch niet voor alle dagen he)
ik mocht trouwens getuige zijn van annita's eerste(!) val in 14 jaar ervaring!
het was veelal tasten en balanceren op takken hout dat ze in de modder leggen, anders zit je direct botdiep in de modder... :)
geen wonder dus dat de kinderen hier nooit proper geraken.

alhoewel we dus niet zó ver zaten, wel moeilijker bereikbaar natuurlijk, vond ik het soms abstract om me in te leven in de woonomstandigheden. (er zijn communidades die enkel per vlieger te bereiken zijn)
geen elektriek, geen kraantjeswater maar een rivier, houten huisjes, een schooltje en een voetbalveld .
het werk van de mensen bestaat uit bomen zagen, planken maken en verkopen voor de mannen, wslk kinders kweken, wassen en koken voor de vrouwen.
interessant dus om te zien dat ontbossing niet altijd een industrieel probleem is, maar ook gewoon op deze kleinschalige manier een feit wordt.
in macas is er trouwens geen enkele fabriek.

de mensen zijn shuari. 'indiginos' dus. in ecuador zijn er veel verschillende lokale bevolkingsgroepen. ze hebben iets andere trekken, (meestal iets mooier dan in cuenca), maar zijn ook maar gewone mensen hoor. ze lopen niet rond met pijl en boog bv., moest dat nog een fantasie zijn. ze spreken shuariaans of zoiets, maar ook castillano.
de lessen zijn voor een groot stuk in het shuariaans!
meestal zijn ze het tegen hun vijftiende beu en beginnen aan de boelies.

maandag hebben we een dertig of veertigtal vaccinaties gedaan, plus nog wat pathologien. de gebruikelijke parasietjes, huidinfecties, luchtweg (long)infecties.
dinsdag was het een schepje erop. iets grotere communidad, groter schooltje met zelfs een middelbaar. we zaten aan 120 vaccinaties en een 30tal consulten.
je vraagt je af van waar ze blijven komen, want je ziet in het centrum enkel een school, voetbalveld en wat huizen errond, dan groen..

jammer dat er geen wandeltochtjes meer zijn, maar ik mag toch met de jeep rijden, wat mijn dag al goed maakt :)
de fotos zal ik denk erop zetten als ik terug thuis ben..
dezelfde dag als waarop jullie postkaart zal toekomen (altijd te laat, he). nee, grapje, ik heb er zelfs geen gestuurd. sorry :)

tot de volgende,
groeten,
stijn.